معرفی قابلیت Client Hyper-V در ویندوز ٨
Client Hyper-V تکنولوژی مجازی سازی فراهم شده درویندوز ٨ است. این قابلیت همان تکنولوژی مجازی سازی قبلی است که فقط در ویندوز های سرور موجود بود. که عملکرد آن در ویندوز ٨ چیزی شبیه به عملکرد Windows XP Mode در ویندوز ٧ است.
Client Hyper-V شما را قادر می سازد تا بتوانید به طور همزمان بیش از یک سیستم عامل ٣٢ بیتی یا ٦٤ بیتی را روی سیستم میزبان اجرا کنید. اما به جای اینکه به صورت مستقیم با سخت افزار سیستم کار کنند در درون ماشین های مجازی اجرا می شوند.
Client Hyper-V این امکان را به توسعه دهندگان و متخصصان IT می دهد تا بتوانند به راحتی آزمون هایی در محیط های مختلف انجام دهند و همچنین یک مکانیزم ساده برای سوئیچ شدن سریع بین این محیط ها را فراهم می آورد.
کاربردهای عملی برای Client Hyper-V
به عنوان یک توسعه دهنده یا یک متخصص IT ، می توانید برای سناریوهای زیر Client Hyper-V در نظر بگیرید.
فراهم کردن زیرساخت یک آزمایشگاه تست روی سیستم رومیزی یا لپ تاپ.
بعد از ایجاد ماشین های مجازی و آزمایش آنها بر روی سیستم دسکتاپ یا لپ تاپ، انتقال آنها به محیط تولید ویندوز سرور.
آزمایش یک برنامه کاربردی با سیستم عامل متفاوت. برای مثال ممکن است شما یک برنامه کاربردی داشته باشید که نیاز باشد آن را بر روی ویندوز ٨ یا ویندوز ٧ و یا ویندوز XP تست کنید. شما می توانید ماشین های مجازی آنها را با سیستم عامل های مورد نظر روی کامپییوتر دسکتاپ یا لپ تاپ ایجاد کنید و سپس شما می توانید آزمایش هایتان را (یه جز آزمایش های عملکرد و مقیاس) به جای اجرا در محیط واقعی با یک آزمایشگاه اختصاصی بر روی Client Hyper-V انجام دهید.
خارج کردن یا کپی ساده یک ماشین مجازی از فضای واقعی خودتان و وارد کردن آن به کامپیوتر دسکتاپ و یا لپ تاپت بوسیله Client Hyper-V قابل انجام است (البته نیازمند برخی تنظیمات است). سپس می توانید خطایابی های لازم را بر روی آن انجام دهید و بعد از آن ماشین های مجازی را با تنظیمات اعمال شده به محیط واقعی برگردانید.
استفاده از شبکه ماشین های مجازی.
ساخت یک فضای چند کامیپوتری برای تست/توسعه و نمایش آنچه در شبکه واقعی امکان پذیر یا موثر نیست و بطور کلی به هیچ عنوان توصیه نمیشود.
یک Snapshot زمانی که ماشین در حال اجرا است از آن بگیرید. این Snapshot هرچیزی را از ماشین مجازی را در ذخیره می کند و به شما این امکان را می دهد تا هر زمانی که خواستید به نقطه قبلی بازگردید. این یک ابزار عالی برای زمانی است که شما در حال عیب یابی یک مشکل هستید.
اتصال و بوت شدن یک سیستم عامل ویندوز با استفاده از VHDs از روی یک فلش درایو به عنوان یک ماشین مجازی.
ارتباط با به روز رسانی ویندوز
کامپیوتری که Client Hyper-V روی آن در حال اجرا میباشد، می تواند از مزایای بروز رسانی ویندوز بهرمند شود. بنابراین شما احتیاجی نیست که تنظیمات اضافی برای فرآیندهای نگهداری و ... انجام دهید.
آداپتور شبکه بیسیم و حالت خواب (Sleep State )
Client Hyper-V با آداپتور شبکه بیسیم کار می کند و با قابلیت Sleep State سازگاری دارد. برای مثال اگر شما Client Hyper-V را بر روی لپ تاپ خود اجرا کنید و سپس صفحه نمایش لپ تاپ را ببندید، ماشین های مجازی که در حال اجرا هستند در حالت ذخیره شده گذاشته می شوند. بنابراین هنگامیکه کامپیوتر اصطلاحا بیدار شود، ماشین ها می توانند به فعالیت خود ادامه دهند.
سخت افزار مورد نیاز
Hyper-V از ایجاد سیستم عامل هایی با معماری های ٣٢ یا ٦٤ بیتی درون ماشین های مجازی پشتیبانی می کند. برای میزبانی یک سیستم از Client Hyper-V باید دارای مشخصاتی به شرح زیر داشته باشد :
نسخه ٦٤ بیتی Professional یا Enterprise باشد.
پشتیبانی CPU از قابلیت Second Level Address Translation- SLAT . این قابلیت توسط نسل حاضر پردازنده های ٦٤ بیتی Intel و AMD پشتیبانی می شود. برای اطمینان از اینکه پردازنده شما با این قابلیت سازگاری دارد می توانید به لینک زیر مراجعه کنید.
http://social.technet.microsoft.com/wiki/contents/articles/1401.aspx
مایکروسافت توصیه می کند پردازنده را برای NX و SSE تست کنید. شما می توانید از ابزار COREINFO برای آزمایش هر دو استفاده کنید. برای اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.
http://technet.microsoft.com/en-us/sysinternals/cc835722
به دلیل اینکه پشتیبانی BIOS از مجازی سازی مورد نیاز است، قبل از اینکه برای فعال سازی Client Hyper-V اقدام کنید مطمئن شوید کامپیوتر شما دارای آخرین ورژن Bios است. برای اطلاع از وضعیت Bios سیستم و تنظیمات پیشتیبانی مجازی سازی به لینک زیر مراجعه کنید.
http://social.technet.microsoft.com/wiki/contents/articles/3190.aspx
داشتن ٤ گیگابایت حافظه RAM . حافظه پویای Hyper-V اجازه می دهد تا حافظه مورد نیاز توسط ماشین های مجازی به صورت پویا اختصاص داده شود یا از رزرو خارج شود (شما کمترین و بیشترین مقدار را مشخص می کنید). بدین ترتیب حافظه بدون استفاده بین ماشین های مجازی به اشتراک گذاشته می شود. شما می توانید تعدادی کم و محدودی ماشین مجازی روی سیستمی که ٤ گیگابایت حافظه RAM دارد اجرا کنید. تعداد این ماشین ها به میزان حافظه RAM و عملکرد مورد نیاز بستگی دارد.
نهایتا شما می توانید با پردازنده ٣٢ بیتی و ٥١٢ گیگابایت RAM ماشین های مجازی بزرگی بسازید (با بیشترین حافظه اختصاص داده شده به هر ماشین).
برای ذخیره سازی، شما میتوانید چندین هارد دیسک توسط کنترولر های IDE یا SCSI موجود، در ماشین های مجازی اضافه کنید. شما می توانید از هارد دیسک های مجازی (VHD or VHDX Files ) یا دیسک های واقعی که مستقیما به ماشین مجازی متصل شده اند استفاده کنید. VHD ها می توانند روی فایل سرور راه دور نیز قرار بگیرند که این امکان را فراهم می سازد تا به آسانی تعدادی از VHD های از پیش تعریف شده را در سرتاسر یک تیم، نگهداری و اشتراک گذاری کرد.
قابلیت Live Storage Move در Hyper-V ، ماشین های مجازی را قادر می سازد تا نسبتا مستقل از ذخیره سازی زیربنایی باشند. با ویژگی Live Storage Move ، شما می توانید وسایل ذخیره سازی ماشین های مجازی را از یک درایو به درایو دیگری و یا به یک درایو USB و یا حتی یک اشتراک فایل راه دور منتقل کنید بدون اینکه نیاز باشد ماشین مجازی را متوقف کنید.این گزینه میتواند یک ایده آلی برای توسعه سریع باشد، اگر شما نیاز به یک ماشین سریع دارید. شما می توانید یک ماشین مجازی را از کتابخانه نگهداری ماشین مجازی از روی یک اشتراک فایل اجرا کنید و سپس بستر ذخیره سازی آن را به روی درایو محلی خود منتقل کنید.
در بخش بعدی این مقاله به فعال سازی Client Hyper-V و برخی ابزار و ویژگی های آن خواهیم پرداخت.